Σε λίγη ώρα ξεκινά μια κρίσιμη στάση εργασίας. Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς, δίνουν τον ιερό αγώνα για να αποτρέψουν μια προκλητική κυβερνητική ρύθμιση που απειλεί το μέλλον των εταιρειών τους ή μάλλον το μέλλον των συγκοινωνιών της Αθήνας. Τώρα που το σκέπτομαι είναι τόσο προκλητική, ώστε απειλεί το μέλλον της χώρας ίσως και του πλανήτη.
Οι συμπαθείς συνδικαλιστές αντιδρούν στην τροποποίηση του άρθρου 5 ν.3920/2011, για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης των σταθμών και άλλων περιουσιακών στοιχείων της Αττικό Μετρό στον ΟΑΣΑ. Με σχετική ανακοίνωση-καταπέλτη που προηγήθηκε της κινητοποίησης, υποστηρίζουν πως η εν λόγω ρύθμιση, θα προκαλέσει «τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά στον φορέα, στερώντας του νόμιμα έσοδα, απαξιώνοντάς τον και υπονομεύοντας τελικά τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του».
Το πώς θα υπονομεύσει ακριβώς τον δημόσιο χαρακτήρα της Αττικό Μετρό, είναι ένα θέμα που απασχολεί την επιστημονική κοινότητα. Κυρίως τους ψυχολόγους, δεδομένου ότι τόσο η Αττικό Μετρό όσο και ο ΟΑΣΑ, είναι αμιγώς κρατικές επιχειρήσεις. Η κοινωνική διάσταση που παραδοσιακά δίνουν οι συνδικαλιστές σε οποιοδήποτε λογικό ή παράλογο αίτημά τους είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Είναι τόσο στρεβλή η αντίληψη περί επιχειρηματικότητας στη χώρα ώστε να θεωρείται φυσιολογικό μια επιχείρηση να ασκεί κοινωνική πολιτική υποκαθιστώντας το κράτος.
Καθώς όλοι γνωρίζουν ότι το δημόσιο συμφέρον και άλλα πομπώδη που προτάσσουν συνήθως οι συνδικαλιστές, αποτελούν τη γαρνιτούρα της ανακοίνωσης, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ουσία της συζήτησης βρίσκεται στο παραδάκι.
Η εμπορική εκμετάλλευση των σταθμών του Μετρό είναι μια σοβαρή υπόθεση. Ιδίως καθώς ήδη μιλάμε για μια ζημιογόνο επιχείρηση. Το 2015 η ΣΤΑΣΥ (μέρος της οποίας είναι η Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας) πραγματοποίησε τζίρο 103 εκατ. ευρώ και το αποτέλεσμα της χρήσης ήταν ζημίες ύψους 32 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τις ετήσιες χρηματοοικονομικές καταστάσεις που δημοσιεύει η επιχείρηση. Ας μη μιλήσουμε βέβαια για την κατασκευάστρια εταιρεία του μετρό, που με τζίρο μικρότερο του ενός εκατ. ευρώ, έχει ζημίες 181 εκατ. ευρώ.
Η διαχείριση μιας μη μεταφορικής δραστηριότητας (non core που θα έλεγαν και οι τεχνοκράτες), όπως η εμπορική εκμετάλλευση των σταθμών μπορεί να έχει διάφορες επιπτώσεις στον ισολογισμό της εταιρείας. Ο αρμόδιος Υπουργός κ. Χρ. Σπίρτζης ενδιαφέρεται να ελέγξει αυτή τη δραστηριότητα μέσω του ΟΑΣΑ, ο οποίος είναι επίσης ζημιογόνος. Οι ζημίες το 2014 έφθασαν τα 78 εκατ. ευρώ και τον επόμενο χρόνο εκτοξεύθηκαν στα 116 εκατ. ευρώ.
Από το οικονομικό αποτέλεσμα των επιχειρήσεων, είναι φανερό ότι κάτι πρέπει να γίνει. Στα σοβαρά κράτη -σαν το δικό μας όπως υποστήριξε πρόσφατα το ΥΠΟΙΚ- την ευθύνη τέτοιων αναδιαρθρώσεων και αλλαγών, την έχει η Κυβέρνηση. Θα κριθεί για τις επιλογές της στην κάλπη. Οι συνδικαλιστές μπορούν προφανώς να εκφράσουν τη γνώμη τους. Δεν το κάνουν ωστόσο. Στην ανακοίνωσή τους δεν αναφέρεται κανένας από τους λόγους για τους οποίους ο σχεδιασμός Σπίρτζη υπονομεύει τον “δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα” της ΣΤΑΣΥ.
Η στάση εργασίας, για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και κυρίως των πελατών της ΣΤΑΣΥ, δεν θα έχει κανένα διδακτικό αποτέλεσμα. Το μόνο που θα μείνει είναι η ταλαιπωρία από την έλλειψη των μέσων σταθερής τροχιάς. Είναι προφανές ότι οι συνδικαλιστές επιδίδονται σε “συνδικαλιστική γυμναστική”, καθώς ενδέχεται να διαβλέπουν στο τέλος της ημέρας απώλεια προνομίων. Όχι εργασιακών απαραίτητα. Κυρίως συνδικαλιστικών.
Το μέλημά τους είναι να αποτρέψουν μια πιθανή συγχώνευση των εταιρειών. Θα περίμενε κανείς από συνειδητοποιημένους εργαζόμενους, σαν αυτούς που σκίζουν τα ρούχα τους υποστηρίζοντας ότι νοιάζονται για το μέλλον της επιχείρησης, να αντιδράσουν στο νέο χόμπι των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών.
Την καταστροφή των ακυρωτικών μηχανημάτων ή των ίδιων των οχημάτων. Η “νέα καθημερινή αγαπημένη συνήθεια” των μπαχαλάκηδών, απαξιώνει πράγματι την εταιρεία στην οποία εργάζονται. Δεν είναι μόνο το κόστος των υλικών -το οποίο αθροιστικά ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια-, είναι και η απαξίωση του brand name, που προκαλείται από τον φόβο των πολιτών και τη δυσλειτουργία της επιχείρησης. Θυμίζουμε ότι μέσα μη σταθερής τροχιάς αλλάζουν τα δρομολόγιά τους για να μην γίνονται στόχος των μπαχαλάκηδων. Όχι μόνο στα Εξάρχεια αλλά και στη Νέα Σμύρνη, στον Ασπρόπυργο και αλλού.
Ο Υπουργός Προστασίας του πολίτη κ. Ν. Τόσκας, χαρακτήρισε το σπορ της διάλυσης των ακυρωτικών “μεμονωμένα περιστατικά” και υποστήριξε ότι δεν υπάρχει ανομία. Οι συνδικαλιστές δεν έχουν ούτε κουβέντα γι’ αυτά στην ανακοίνωσή τους. Δεν νοιάζονται ούτε για την ασφάλεια των εργαζομένων στην επιχείρηση, την οποία αδυνατεί να διασφαλίσει ο κος Τόσκας. Νοιάζονται μόνο για τα “κεκτημένα” και για τον μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο στο “μαγαζί” τους. Καλή τύχη.
»
[New247] Καλύτερα σπασμένα λεωφορεία, αλλά ανεξάρτητα
