Neoplan / ΕΛΒΟ C97.4007 (1999-2000)

[panos81]

Η απώλεια του συγκεκριμένου - και μόνο ευτυχώς - οχήματος, αποδεικνύει περίτρανα την στοιχειώδη έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού από τον ΟΑΣΑ, σε περιπτώσεις τέτοιων συνθηκών. Είναι να απορείς, πως δεν υπήρχε έγκαιρη ενημέρωση πρός τα οχήματα, να μη περάσουν από τη "θερμή" ζώνη του Πολυτεχνείου.

Παλαιότερα (μιλάμε όταν ήμουν παιδί - μέσα δεκαετίας του '80 έως μέσα δεκαετίας του '90), η εντολή ήταν να εκτελούνται τα δρομολόγια πάση θυσία. Τα δημόσια οχήματα ήταν από τους πρώτους στόχους - δεν θυμάμαι, σαν παιδί, να υπήρξε 17η Νοεμβρίου χωρίς να καεί τουλάχιστον ένα λεωφορείο ή τρόλλεϊ. Ανάμεσα σε αυτά και το Ikarus 260 που μετέπειτα χρησιμοποίησε η Υπηρεσία Ιατρικής της Εργασίας (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο), το οποίο πυρπολήθηκε αλλά η φωτιά δεν επηρέασε σασί, κινητήρα ή άλλα ζωτικά μέρη, και έγινε η μετασκευή του στην μετέπειτα μορφή. Και στο εξωτερικό - ειδικά στην Γαλλία τα τελευταία χρόνια - τα λεωφορεία που καταστράφηκαν σε επεισόδια είναι εκατοντάδες.

Το παράδοξο είναι ότι το Α7 απομακρύνθηκε από τα Εξάρχεια - με δικαιολογία τα προβλήματα διέλευσης που αντιμετώπιζαν τα αρθρωτά λεωφορεία. Όμως, παρότι η αιτιολογία αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι άλλες γραμμές, με μικρότερα λεωφορεία, εξακολουθούν να διέρχονται από τα Εξάρχεια (όπως και το 046, όπου κυκλοφορούσε το Neoplan Midi που κάηκε προχθές), αντικρούεται από το ότι τα αρθρωτά λεωφορεία κυκλοφορούν και σε άλλες γραμμές με στενούς δρόμους και προβλήματα διέλευσης, όμως σε εκείνες τις περιπτώσεις δεν υπήρξε τροποποίηση των διαδρομών.

Η έγκαιρη ενημέρωση είναι η μόνη περίπτωση να περιοριστεί - γιατί να εξαλειφθεί τελείως είναι αδύνατον, ειδικά από την στιγμή που λεωφορεία έχουν πυρποληθεί και σε περιοχές που δεν θεωρούνται υψηλού κινδύνου, ακόμα και μέσα σε αμαξοστάσιο - ο κίνδυνος καταστροφής τους από βανδάλους. Δεν αρκεί να κόβεις δρομολόγια από επικίνδυνες περιοχές μόνο όταν ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα υπάρξει κάποια πορεία ή διαδήλωση - και πολλές φορές οι οργανωμένες πορείες ή διαδηλώσεις περιφρουρούνται και δεν υπάρχουν σοβαρά έκτροπα. Οι καταδρομικές επιθέσεις αναρχικών είναι ο κίνδυνος, αυτών που δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν - πολύ δε περισσότερο για την (δημόσια) περιουσία.