VOLVO B10MA SARACAKIS "ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ"

[aliance]

ΤΥΠΟΣ ΟΧΗΜΑΤΟΣ : VOLVO SB756 SARACAKIS "ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ"
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ : ΕΛΛΑΔΑ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ : 1981
ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΧΗΜΑΤΩΝ : 100
ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ : YN-6901 έως ΥΝ-7000
ΜΟΥΣΕΙΑΚΟ ΟΧΗΜΑ : ΥΝ-6994

Τα Volvo του 12ου κλιμακίου ήταν τα πρώτα αρθρώτα της Αθήνας προάγγελος για την παραγγελία τους ήταν πολύ καλές εντυπώσεις που άφησαν οι 20 δανεικές νταλίκες του Ο.Α.Σ.Θ. που είχαν έρθει στην Αθήνα το 1978.

Όταν ήρθαν οι "δεινόσαυροι",πολλοί δήμοι έκαναν αιτήσεις στην Ε.Α.Σ. ώστε να εξυπηρετηθούν από αυτά τα λεωφορεία.Τα οχήματα αυτά αποδείκτηκαν τέρατα αξιοπιστίας και ίσως η ποιό πετυχημένη παραγγελία λεωφορείου αφού εξυπηρέτησαν ακόμα και στους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας και αποσύρθηκαν το Σεπτέμβριο του 2005.

Μόνο 9 αποσύρθηκαν πρόωρα.Ήταν τα εξής οχήματα :
YN-6939 & YN-6997 στις 19/7/2001
ΥΝ-6953,ΥΝ-6954 & ΥΝ-6967 στις 17/1/2002
ΥΝ-6908 στις 24/1/2002
ΥΝ-6972 στις 12/9/2002
ΥΝ-6901 & ΥΝ-6979 στις 9/8/2003

[420 Peiraias - Agia Paraskevi]

Απλά ΛΕΩΦΟΡΕΙΑΡΕΣ! Ήταν το πρώτο λεωφορείο που μπήκα και θυμάμαι ακόμα και τώρα πολύ έντονα ότι στα παιδικά μου μάτια τότε φαινόταν τεράστιο. Πάντα έτρεχα να πιάσω θέση στο βαγόνι, τέρμα πίσω. Επίσης, δε θα ξεχάσω ποτέ μια διαδρομή στη γραμμή Α5 από Ακαδημία για Αγία Παρασκευή (ναι, έκαναν κι εκεί ένα φεγγάρι) μια Κυριακή πρωί πριν από πολλά πολλά χρόνια, που από την πολλή φούρια ο οδηγός πήγε κάτω από την Κατεχάκη, απλά "ξεχνώντας" δυο στάσεις! Ευτυχώς η ΕΘΕΛ έχει κρατήσει τον Δεινόσαυρο #94. Ένα βαψιματάκι στα παλιά χρώματα θέλει κι έτοιμος για νοσταλγικές διαδρομές. Ξέρουμε αν τα υπόλοιπα οχήματα έχουν ήδη κοπεί?

[B10M-SB756]

Επίσης δεν λέγεται B10M να πω το μοντέλο. Λέγεται SB 756 το μοντέλο

Σωστος kostas260. Το SB756 ηταν η πατεντα του Σαρακακη και η εξελιξη του παλαιου πλαισιου Β58 απο τους ελληνες *ttp://www.youtube.com/watch?v=sE_wYXmInKo
Οντως απτα καλυτερα αυτοκινητα που περασαν απτην ΕΑΣ-ΣΕΠ-ΕΘΕΛ και επειδη ετυχε να τα δουλεψω για αρκετο καιρο το διαπιστωσα. (και απο τα αγαπημενα μου, φαινεται νομιζω αλλωστε)

Μόνο 9 αποσύρθηκαν πρόωρα.Ήταν τα εξής οχήματα :
YN-6939 & YN-6997 στις 19/7/2001
ΥΝ-6953,ΥΝ-6954 & ΥΝ-6967 στις 17/1/2002
ΥΝ-6908 στις 24/1/2002
ΥΝ-6972 στις 12/9/2002
ΥΝ-6901 & ΥΝ-6979 στις 9/8/2003

Ετσι για την ιστορια να αναφερω οτι ο ''Ασσος'' (ΥΝ-6901) οπως τον αποκαλουσαμε στην δουλεια, η ανακατασκευη του ηταν διαφορετικη απτα αλλα αυτοκινητα (ουσιαστικα απλα ενα βαψιμο ειχε γινει χωρις να αλλαχτουν ουτε τα φαναρια πισω ουτε τα ξυλα εσωτερικα ουτε μηχανικα) γιατι η δουλεια ειχε γινει απο την ΕΛΒΟ (μαζι με καποια ικαρια) ουσιαστικα ως δοκιμη για αναληψη εργολαβιας ανακατασκευης ολου του παλαιου τοτε στολου. Ο ασσος κοπηκε μπροστα μου την ημερομηνια που αναφερει ο aliance λογω ακαταλληλοτητας κυκλοφοριας επειδη ειχε σαπισει η ενωση στο συστημα αρθρωσης και η επισκευη του ηταν απλα ασυμφορη. Πραγματικα αυτα τα αυτοκινητα οργωσαν ολη την αθηνα, εξυπηρετησαν εκατομμυρια κοσμο στην 24ετη υπηρεσια τους και οπως ελεγαν καποιοι παλιοι οδηγοι ''εβγαλαν το ψωμι τους με το παραπανω''.

[panos81]

Πριν γίνει αύξηση του αριθμού των αρθρωτών με την έλευση των Volvo B7LA και MB O405GN2 ΕΛΒΟ, ήταν μοιρασμένα σε Ελληνικό και Π. Ράλλη, και μετά πήγαν όλα στην Π. Ράλλη όπου αποτέλεσαν ενιαίο στόλο με τα B7LA, όπως γίνεται σήμερα με τα Solaris Urbino που πρακτηκά είναι η ετεροχρονισμένη αντικατάστασή τους. Σε όποια γραμμή έβλεπες B7LA, θα έβλεπες και "Δεινόσαυρο". Και όχι μόνο στην δυτική Αθήνα (όπως διαμαρτύρονταν οι κάτοικοι των περιοχών εκείνων επικαλούμενοι δήθεν "κοινωνικά κριτήρια", αλλά και στα βόρεια προάστια).

Και το ότι όργωσαν όλη την Αθήνα δεν είναι ψέμα. Στα τελευταία τους, οι γραμμές που κυκλοφορούσαν ήταν Α1/Β1, Α7/Β7, Α9/Β9, Α10/Β10, Β11, Α12/Β12, Α15/Β15, Β18/Γ18, 421, 608, 703 και 843. Δηλαδή αρκετά απαιτητικές γραμμές, και μέχρι την τελευταία μέρα τους έβγαζαν όλους ασπροπρόσωπους.

Κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, δούλεψαν επίσης και την 040, μια γραμμή που μπορεί να χαρακτηριστεί ως "βιτρίνα".

Παλαιότερα, όσο ήταν και στο Ελληνικό, τις βλέπαμε και αλλού. 450 και 550, 416, 417, αλλά και στις γραμμές "Ποσειδών" προς τις παραλίες το καλοκαίρι (Πειραιά-Βάρκιζα, Ζάππειο-Βάρκιζα και Ακαδημία-Αρτέμιδα).

Επί Σ.ΕΠ. είχαν μοιραστεί ανάμεσα στην 3η και την 6η, με μία ακόμα προσωρινά στην 1η, μετά όμως μεταφέρθηκε για λόγους που ήδη έχουμε αναφέρει στην 3η.

Η τελευταία τους εμφάνιση ήταν όχι Σεπτέμβριο, αλλά Οκτώβριο του 2005. Μπορεί από τα τακτικά δρομολόγια να είχαν αποσυρθεί Σεπτέμβριο όμως διατέθηκαν κάποιες για την μεταφορά φιλάθλων του Παναθηναϊκού προς το Ο.Α.Κ.Α. για ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Στο Θριάσειο υπάρχουν οι περισσότερες, όμως πλέον η κατάστασή τους είναι πολύ άσχημη. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν 1-2 να σωθούν ως μουσειακές.

[abc]

Παλαιότερα, όσο ήταν και στο Ελληνικό, τις βλέπαμε και αλλού. 450 και 550, 416, 417, αλλά και στις γραμμές "Ποσειδών" προς τις παραλίες το καλοκαίρι (Πειραιά-Βάρκιζα, Ζάππειο-Βάρκιζα και Ακαδημία-Αρτέμιδα).

Σε ποιά 417 αναφέρεσαι;

[B10M-SB756]

Πριν γίνει αύξηση του αριθμού των αρθρωτών με την έλευση των Volvo B7LA και MB O405GN2 ΕΛΒΟ, ήταν μοιρασμένα σε Ελληνικό και Π. Ράλλη, και μετά πήγαν όλα στην Π. Ράλλη

Εγω αποσο γνωριζω (απτον συνεργατη που ημουν στην π.ραλλη και ηταν πολλα χρονια) οι Δεινοσαυροι παντα ηταν στην π.ραλλη με εξαιρεση ενα η δυο καλοκαιρια που εδιναν πολυ λιγα αυτοκινητα στο ελληνικο για τα θερινα δρομολογια.

Παλαιότερα, όσο ήταν και στο Ελληνικό, τις βλέπαμε και αλλού. 450 και 550, 416, 417, αλλά και στις γραμμές "Ποσειδών" προς τις παραλίες το καλοκαίρι (Πειραιά-Βάρκιζα, Ζάππειο-Βάρκιζα και Ακαδημία-Αρτέμιδα).

Το 450 και το 550 πριν ερθουν οι καινουργιες νταλικες, παντα το δουλευε η Π.ραλλη. Ηταν κατεξοχην γραμμες των Δεινοσαυρων και ολη η δρομολογηση εβγαινε απο εκει. Οταν παρελαβε το ελληνικο τις GN τοτε εφυγε οριστικα η γραμμη, πλην μια βαρδια βραδυνη που εκανε ενα δρομολογιο στο 550 και ηταν υπηρεσιακο της ραλλη. (με Β7L)

Μπορεί από τα τακτικά δρομολόγια να είχαν αποσυρθεί Σεπτέμβριο όμως διατέθηκαν κάποιες για την μεταφορά φιλάθλων του Παναθηναϊκού προς το Ο.Α.Κ.Α. για ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Αυτο δεν γινοταν μονο το 2005, παντα γινοταν και ο λογος ηταν για να μην επιβαρυνονται τα υπολοιπα δρομολογια της ΕΘΕΛ με κανιβαλους δρομολογουσαν Δεινοσαυρους αποκλειστικα για τα γηπεδα.

[panos81]

Σε ποιά 417 αναφέρεσαι;

Αθήνα - Αγία Παρασκευή.

Πριν τα σημερινά 10 (450) και 550 υπήρχαν πολλές άλλες γραμμές που ξεκινούσαν από Πειραιά και έφταναν από την μια πλευρά ως Νέο Ψυχικό, Βριλήσσια και Πεντέλη (στην θέση τους έγινε το 450), και από την άλλη ως Δροσιά, Άγιο Στέφανο, Νέα Ερυθραία και νομίζω και Σταμάτα (στην θέση τους έγινε το 550). Σε αυτές ήταν μικτά Δεινόσαυροι και Ίκαροι.

... Για αυτό με το ντέρμπι δεν το ξέρω, θα το διασταυρώσω. Στο θριάσειο είναι σε κακή κατάσταση γιατί είναι στο έλεος των καιρικών συνθηκών...

Αυτό με το ντέρμπι το λέω επειδή θυμάμαι τα τηλεοπτικά πλάνα που έδειξαν τα κανάλια με αφορμή το περιστατικό.

Όσον αφορά τον καιρό, μπορεί να είναι η αιτία για την βρωμιά ή για σκουριά. Όχι όμως και για σπασμένα τζάμια ή πόρτες... δεν νομίζω να είχαμε τόσο έντονα καιρικά φαινόμενα στο Θριάσειο... μάλλον την νύχτα μπαίνουν κάποιοι εκεί.

Αυτο δεν γινοταν μονο το 2005, παντα γινοταν και ο λογος ηταν για να μην επιβαρυνονται τα υπολοιπα δρομολογια της ΕΘΕΛ με κανιβαλους δρομολογουσαν Δεινοσαυρους αποκλειστικα για τα γηπεδα.

Σωστό αυτό, απλά αναφέρθηκα στο συγκεκριμένο γεγονός γιατί ήταν η τελευταία εμφάνιση των Δεινόσαυρων στους δρόμους.

[abc]

Πριν τα σημερινά 10 (450) και 550 υπήρχαν πολλές άλλες γραμμές που ξεκινούσαν από Πειραιά και έφταναν από την μια πλευρά ως Νέο Ψυχικό, Βριλήσσια και Πεντέλη (στην θέση τους έγινε το 450), και από την άλλη ως Δροσιά, Άγιο Στέφανο, Νέα Ερυθραία και νομίζω και Σταμάτα (στην θέση τους έγινε το 550). Σε αυτές ήταν μικτά Δεινόσαυροι και Ίκαροι.

Οι γραμμές που αντικατέστησε η 550 ήταν:
517 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ (αργότερα μέχρι ΝΕΑ ΕΡΥΘΡΑΙΑ)
518 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΔΡΟΣΙΑ (αργότερα και ΡΟΔΟΠΟΛΗ)
519 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
617 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΨΥΧΙΚΟ (τοπική εκδοχή της 517 αρχικά μέχρι Αγία Βαρβάρα Ψυχικού, αργότερα μέχρι την αρχή του Αμαρουσίου)

Οι γραμμές που αντικατέστησε η 450 ήταν:
413 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΝΕΑ & ΠΑΛ.ΠΕΝΤΕΛΗ Α'
438 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΝΕΑ & ΠΑΛ.ΠΕΝΤΕΛΗ Β' (μπορεί να είχε καταργηθεί νωρίτερα)

Η 407 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Β' δεν αντικαταστάθηκε διότι σε μεγάλο βαθμό υπήρχε επικάλυψη με τις γραμμές της Μεσογείων (30χ και 31χ).

[panos81]

Στην Β5 κυκλοφορούσαν κυρίως καλοκαίρι, που την γραμμή την έπαιρνε η Π. Ράλλη. Πολύ περισσότερο τις συναντούσε κανείς (όσον αφορά κορμούς) στα Α1/Β1, Α7/Β7, Α9/Β9, Α10/Β10, Β11, Α12, Α15/Β15 και Β18/Γ18.

[abc]

Πριν κυκλοφορήσουν οι μπλε δεινόσαυροι, κυκλοφορούσαν κόκκινοι δεινόσαυροι του ΟΑΣΘ. Τους είχαμε δανειστεί από τη Θεσσαλονίκη;

Ναι. Έχει συζητήθεί εδώ στο παρελθόν.

[harlek]

Θεϊκά λεωφορεία. Αυτά μαζί με τα Ίκαρους τα έφαγα με το κουτάλι τη διετία 91-93. Θυμάμαι ότι μπροστά στα Ίκαρους είχαν σαφώς πιο άνετη ανάρτηση, ήταν πολύ πιο αθόρυβα και πολύ πιο γρήγορα, παρά τα 18 τους μέτρα (όμως είχαν πιο μικρά και πιο αβολα επίπεδα ξύλινα καθίσματα σε σχέση με τα βαθουλωτά των Ikarus). Τον ήχο τους τον έχω ακόμα στα αυτιά μου! Όπως και την υστέρηση του αυτόματου κιβωτίου όταν περνούσε από πρώτη σε δευτέρα (οι άλλες αλλαγές γινόντουσαν πιο ομαλά). Ανέβαζε στροφές η πρώτη, και μετά το κενό. Αν ο οδηγός ήταν μάγκας και άφηνε λίγο το γκάζι, η δευτέρα έμπαινε μετά από λίγο, γλυκά. Αν δεν ήταν και δεν άφηνε το γκάζι, το μοτέρ ανέβαζε στροφές χωρίς φορτίο και λίγο μετά έμπαινε η δευτέρα με ένα τίναγμα.
Θυμάμαι τη θέση οδήγησης, όπως φαινόταν από το κάθισμα δίπλα στην μπροστινή πόρτα. Η μπάρα συνήθως κατεβασμένη να κουνιέται πέρα δώθε από τις επιταχύνσεις και τις επιβραδύνσεις. Το τιμόνι αρκετά "κάθετο" στον οδηγό - καμία σχέση με το οριζόντιο των τρόλλει ή των Ikarus. Κόρνα στο κέντρο του (συχνά με πρόσθετο κουμπί πατέντα, σαν κι αυτό που άνοιγε τις πόρτες των Ikarus) και μίζα με κλειδί (!), κάτι που μου φαινόταν εξαιρετικά μοντέρνο και "αυτοκινητιστικό".
Μπροστά απ' το τιμόνι, ορατό από τη θέση "κλειδί" που προσπαθούσα να πιάνω, το στροφόμετρο και, αν θυμάμαι καλά ένα τεράστιου μεγέθους κόκκινο φως (χειρόφρενο; ). Κάπου δεξιά ο μοχλός του σασμάν με ταμπελάκι ZF και επιλογές R N D 1 2 3 4 (είχε και Park?). Πιο κάτω ένα πράσινο ορθογώνιο κουμπί με μια λάμπα. Δεξιά κουμπιά-φωτάκια για τις πόρτες κι από πάνω πέντε κουμπιά δύο θέσεων με κάτι βελάκια που ποτέ δεν κατάλαβα που χρησίμευαν. Όλα αυτά πάνω σ' ενα ταμπλό που χοροπηδούσε στις λακκούβες σε ρυθμούς άσχετους από εκείνους της "καρέκλας" του ατάραχου οδηγού...

Θυμάμαι μια φορά, στο 416 (Ακαδημία-Χολαργός) να κατεβαίνουμε προς κέντρο. Εγώ στην αγαπημένη μου θέση κι οδηγός ζόρικος, σοβαρός 45άρης με Rayban γυαλί καθρέφτη! Από την όλη συμπεριφορά του στο δρόμο και τις στάσεις φαίνεται ότι βιάζεται. Κατεβαίνουμε τη Μεσογείων, ύψος Αμπελόκηπων. Ήταν τότε που γινόταν η μονοδρόμηση που σήμερα οδηγεί στο "τρίγωνο του διαβόλου" (Μεσογείων-Φειδιππίδου). Κανονικά το λεωφορείο έκανε λοξά δεξιά στη Φειδιππίδου, έκοβε τη Βασιλίσσης Σοφίας και περνούσε απεναντι Αλεξάνδρας. Απο κίνηση Ο ΧΑΜΟΣ. Τα πάντα ακίνητα, οι οδηγοί τελείως απροσάσρμοστοι στις κυκλοφοριακες αλλαγες. Ο οδηγός βιάζεται και αποφασίζει ότι δεν μπορεί να περιμένει. Δεν κόβει λοξά δεξιά, παίρνει πρωτοβουλία και συνεχίζει ίσια Μεσογείων προς το "Γαλαξία" (τότε ήταν διπλής κατεύθυνσης). Στο τέλος κάνει στο φανάρι δεξιά και βγαίνει Βασιλίσσης Σοφίας, μα τώρα πρέπει να κάνει γρήγορα αμέσως αριστερά στο φανάρι προς Αλεξάνδρας! Όντως, κόβει με τσαμπουκά την κυκλοφορία και σύντομα βρισκόμαστε στο τέλος μιας ουράς αυτοκινήτων, που περιμένουν το φανάρι για να πάνε αριστερά. Η ουρά ειναι μεγάλη, θέλουμε τουλάχιστον 2 φανάρια για να περάσουμε με αυτό το χαμό. Ξαφνικά, ο οδηγός κοιτάζει το δεξί καθρέφτη, γυρίζει το τιμόνι τέρμα δεξιά με το ένα χέρι και ανοίγει όλο το γκάζι. Ο δεινόσαυρος ανεβάζει στροφές και ανοίγεται δεξιότερα, ενώ ταυτόχρονα ο οδηγός κατεβάζει το μοχλό του κιβωτίου στο "2". Το ξεχειλισμένο από κόσμο λεωφορείο επιταχύνει δυνατά, κρεμάει για λίγο στην αλλαγή σε 2α, μα σύντομα επανέρχεται. Περνάει από δεξιά όλα τα αυτοκίνητα που περιμένουν και τη στιγμή που φτάνει στο φανάρι ανάβει πράσινο (για αριστερα). Με "σκασμένη" δευτέρα ο δεινόσαυρος στρίβει προς Αλεξάνδρας, έχοντας γλιτώσει με το έτσι θέλω τουλάχιστον 10-12 λεπτα! (βέβαια, πηδήξαμε και μία στάση, κάτι που προκάλεσε τη δυσφορία ορισμένων!)

Μια άλλη φορά, πάλι στο ίδιο δρομολόγιο, οδηγός είναι ένα νέο παιδί. Εγώ τότε ήμουν 16, οπότε για να μου φαινόταν νέος, θα ταν δε θα ταν 25! Η Ιπποκράτους παραδόξως άδεια και ο νεαρός έχει λυσσάξει! Το λεωφορείο δείχνει πολύ γρήγορο ακόμα και με τα μέτρα των δεινόσαυρων. Ο κινητήρας στις ψηλές στροφές βγάζει έναν σφύριγμα τουρμπίνας που δεν είχα ξανακουσει. Είχε κατι το διαφορετικό άραγε το συγκεκριμένο B10M ή ο "μικρός" το έκανε να σφυρίζει έτσι; Ποτέ δεν έμαθα. Ωστόσο το κατέβασμα εκείνο το θυμάμαι ακόμα, γιατί εκτός από μεγάλες ταχύτητες (πρέπει να χτυπήσαμε 70άρια) κάθε λίγο είχαμε και απότομα φρεναρίσματα. Οι λιγοστοί επιβάτες κάθονται, σχεδόν τρομοκρατημένοι! Κάποιες γριούλες έχουν κάνει συμμαχία και κάτι λένε μεταξύ τους, ίσως και να προσεύχονται! Τελικά φτάνουμε Ακαδημίας, περνάμε το φανάρι οριακά και το λεωφορείο στρίβει με ταχύτητα αριστερά στον παράδρομο με τις αφετηρίες. Ο νεαρός απτόητος, ανεβαίνει με ταχύτητα μέχρι τη Σίνα, όπου είναι το τέρμα. Οι περισσότεροι επιβάτες έχουν σηκωθεί πιστεύοντας ότι το μαρτυριό τους τελείωσε. Κι όμως. Ένας πεζός πετάγεται πίσω από σταθμευμένο λεωφορείο και ο οδηγός κοκκαλώνει! 2-3 επιβάτες πέφτουν κάτω, ενώ το δεινόσαυρος ακινητοποιείται με ένα βαρύ βουιτό των φρένων και ένα παράξενο κούνημα δεξιά αριστερά στην άρθρωσή του! Ο οδηγός πάντως δε μάσησε, ακόμα και τα τελευταία 20 μέτρα που απέμεναν ως το τέρμα, με τέρμα γκάζι τα πήγε!
Έχω την αίσθηση πως το B10M ήταν η Ferrari των λεωφορείων της εποχής. Αντε να το κάνει αυτό με Ikarus και το μοχλό "αναδευτήρα" (θυμάμαι οδηγούς να ξεκινούν με τρίτη, σε κατηφόρα ακόμα και με τετάρτη, μπας και γλιτώσουν καμιά αλλαγή!)

[harlek]

Τώρα θυμήθηκα και ένα παράξενο ατύχημα με Δεινόσαυρο που είχε συμβεί μπροστά στα μάτια μου. Παλαιότερα (ίσως γίνεται και τώρα) η άνοδος της Β. Σοφίας (προς Χιλτον) προσφερόταν για κόντρες μεταξύ λεωφορείων και τρόλει, ειδικά όταν δεν είχε πολλή κίνηση. Ο λόγος απλός: Τα δυο μέσα είχαν στάσεις εναλλάξ. Έβλεπες λοιπόν συχνά π.χ. το τρόλει να στρίβει από Ακαδημίας αριστερά αργά και προσεκτικά και από πίσω το λεωφορείο κολλημένο και ανυπόμονο να ακολουθεί. Με το που ίσιωναν, το λεωφορείο έβγαινε στη μεσαία και μόλις το τρόλει έκοβε για τη στάση, το προσπερνούσε επιδεικτικά. Άμεσως μετά, έμπαινε δεξιά και έκοβε για τη δική του στάση. Αν είχε προλάβει, το τρόλει θα είχε τώρα βγει αυτό στη μεσαία και με τις κεραίες του "τεντωμένες" θα προσπερνούσε σαδιστικά το λεωφορείο, ο οδηγός του οποίου δεν αποκλείεται να έριχνε μέσα του και καμιά κατάρα στον επιβάτη που πάτησε το κουμπί και τον ανάγκασε να σταματήσει. Συνήθως οι κοντρες γινόταν μεταξύ τρόλει (ZIU) και B10M. Κι αυτό γιατί τα Ikarus που κατα κορον δουλευαν Β. Σοφίας ήταν αρκετά πιο αργά στην επιτάχυνση (μέχρι να ανεβάσουν στροφές και να γίνει αλλαγή ταχύτητας, φεξε μου και γλίστρησα...Ωστόσο κάποιοι ορεξάτοι οδηγοί κοντράραν τα τρόλει ακόμα και με Ikarus).
Εν πάση περιπτώσει μια μέρα περιμένω το λεωφορείο δε θυμάμαι ακριβώς σε ποια στάση - πρέπει πάντως να ήταν κάπου απέναντι από τον ευαγγελισμό. Βλέπω να πλησιάζει τρόλει, μα σαν από πίσω, σε αρκετή απόσταση να ακολουθεί το "416", Β10Μ! Το τρόλει σταματά στη στάση του, καμιά 50αριά μέτρα μακρια και επιβιβάζει κόσμο. Ο δεινόσαυρος το βλέπει σταματημένο και έχει ήδη βγει στη μεσαία για προσπέραση. Όμως ο οδηγός του τρόλει προλαβαίνει να κλεισει αρον-αρον τις πόρτες και ξεκινά με όλα τα... Kilowatt, για να κάνει τη ζωή του δεινόσαυρου δύσκολη! Ο δεινόσαυρος επιχειρεί τελικά το προσπέρασμα και όντως πάει πιο γρήγορα, όχι όμως τόσο που να προλαβαίνει να μπει μπροστά από το τρόλει και να σταματήσει και στη στάση μας. Ο οδηγός ποντάρει στο ότι αν κάνει δεξιά, το τρόλει θα αναγκαστεί να φρενάρει, έστω κι αν ο οδηγός του του ρίξει (δικαίως) καμιά χριστοπαναγία. Ο δεινόσαυρος βρίσκεται λίγο μπροστά, με την "άρθρωση" να έχει μόλις περάσει το εμπρός μέρος του τρόλει. Αρχίζει να τον στριμώχνει δεξιά ελπίζοντας ότι θα σταματήσει, άλλα προφανώς ο οδηγός του ZIU έχει θολώσει και συνεχίζει ακάθεκτος! Τελικά τα οχήματα τρακάρουν, καθώς ο οδηγός του ZIU φρενάρει όταν πια είναι πολύ αργά, το δε B10M έχει κλείσει με τέτοιο τρόπο το τρόλει που είναι αδύνατο πια να γλιτώσει εκ των υστέρων είτε φρενάροντας είτε στρίβοντας αριστερά (μάλλον μεγαλύτερη ζημιά θα έκανε).
Φυσικά, μετά ξεκίνησε άγριος τσακωμός των δυο οδηγών (ο καθένας είχε και την υποστήριξη των επιβατών του), ενώ μείναμε δυο μπουλούκια κόσμος να περιμένουμε για ώρα "το επόμενο"...!

[B10M-SB756]

......Τον ήχο τους τον έχω ακόμα στα αυτιά μου! Όπως και την υστέρηση του αυτόματου κιβωτίου όταν περνούσε από πρώτη σε δευτέρα (οι άλλες αλλαγές γινόντουσαν πιο ομαλά). Ανέβαζε στροφές η πρώτη, και μετά το κενό. Αν ο οδηγός ήταν μάγκας και άφηνε λίγο το γκάζι, η δευτέρα έμπαινε μετά από λίγο, γλυκά. Αν δεν ήταν και δεν άφηνε το γκάζι, το μοτέρ ανέβαζε στροφές χωρίς φορτίο και λίγο μετά έμπαινε η δευτέρα με ένα τίναγμα.......
Μπροστά απ' το τιμόνι, ορατό από τη θέση "κλειδί" που προσπαθούσα να πιάνω, το στροφόμετρο και, αν θυμάμαι καλά ένα τεράστιου μεγέθους κόκκινο φως (χειρόφρενο; ). Κάπου δεξιά ο μοχλός του σασμάν με ταμπελάκι ZF και επιλογές R N D 1 2 3 4 (είχε και Park?). Πιο κάτω ένα πράσινο ορθογώνιο κουμπί με μια λάμπα. Δεξιά κουμπιά-φωτάκια για τις πόρτες κι από πάνω πέντε κουμπιά δύο θέσεων με κάτι βελάκια που ποτέ δεν κατάλαβα που χρησίμευαν. Όλα αυτά πάνω σ' ενα ταμπλό που χοροπηδούσε στις λακκούβες σε ρυθμούς άσχετους από εκείνους της "καρέκλας" του ατάραχου οδηγού...

Το σασμαν οντως τιναζε απο πρωτη σε δευτερα και αφηνε μεγαλο περιθωριο αλλαγων για να μην κουραζετε και ανεβαζει θερμοκρασιες ο κινητηρας στα ποτιλιαρισματα, στο σταματα-ξεκινα. Ειναι ωστοσο απο αρκετους μηχανικους αποδεκτο η αντοχη του στην αποτομη ροπη που αναλαμβανε να ''κατευναζει''. Η εταιρια κατασκευης δεν ηταν η ΖF που αναφερεις αλλα η αμερικανικη Allison (ισως καποιοι γνωριζουν οτι προμηθευει τον κολοσσο Caterpillar). Ειναι ο μοναδικος κατασκευαστης σασμαν, αν δεν κανω λαθος, που συνεχιζει και βγαζει λεβιεδακι για τις αλλαγες των ταχυτητων και οχι κουμπια. Το ταμπλο χορευε γιατι ολη κατασκευη ηταν ''δεμενη'' πανω στο τιμονι. Ο λογος ηταν οτι το τιμονι ''εσπαγε'' σε τρεις η τεσσερις θεσεις για λογους εργονομιας (οπως ειναι π.χ τα irisbus του 2004). Αργοτερα επειδη τα περισσοτερα εσπασαν απτους καλους μας δρομους λογω κραδασμων, τα κολλησαν με λαμες πανω στο ξυλινο ταμπλο και τα εκαναν σταθερα.

[harlek]

Από απλή παρατήρηση είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο κινητήρας του Ίκαρου είχε πολύ βαρύ βολάν. Αυτό τον εμπόδιζε να ανεβάσει γρήγορα στροφές. Βέβαια, αν έπαιρνε φόρα, τη διατηρούσε!
Το βαρύ βολάν το καταλάβαινες και σε απότομες αλλαγές ταχυτήτων που κάναν κάποιοι νευρικοί οι οδηγοί, όπου το τίναγμα ήταν πολύ έντονο. Επίσης, έχω τύχει σε μαρσαρίσματα με νεκρά στο κιβώτιο σε αφετηρίες, τόσο σε Ίκαρο όσο και σε B10M. Το Β10Μ ανεβοκατέβαζε στροφές πολύ ταχύτερα.

[harlek]

Γύρω στο 1993, λογικά επί Σ.ΕΠ., η γραμμή 222 Αθήνα Ζωγράφου απέκτησε B10M (φυσαρμόνικες για κάποιους, "ακορντεόν" κατ' εμέ). Τη γραμμή τη χρησιμοποιούσα εκείνη την εποχή για να ανεβαίνω πανεπιστημιούπολη. Το λεωφορείο ήταν πάντα τίγκα (όταν λέμε τίγκα, τίγκα!) και κάθε φορά ήλπιζα ότι στην τελική ανηφορική ευθεία για το νεκροταφείο θα τα βρει σκούρα και θα αργήσουμε, ώστε να χάσουμε και λίγο μάθημα.
Θυμάμαι μια σχετικά ενδιαφέρουσα διαδρομή. Παρά τον τρομερό κόσμο, έχω καταφέρει να είμαι μπροστά (όρθιος βέβαια), έτοιμος να καβαλήσω τον οδηγό. Η χαρά μου απίστευτη, γιατί μπορώ να είμαι τόσο κοντά στο "πιλοτήριο", έχοντας και τη δικαιολογία ότι και να θέλω να δεν μπορώ να πάω παραπίσω.
Ο οδηγός μία από τις μορφές που σου μένουν, ο Μελ Γκίμπσον σε ελληνική έκδοση. Λεπτός, τζιν, καρώ πουκαμισάκι, μακρύ μαλλί μπούκλα, ίδιος λέμε. Οδηγεί το 18μετρο όχημα με μεγάλη άνεση, έχοντας το αριστερό πόδι καβαλημένο στο "περβάζι" του αριστερού παραθύρου (σίγουρα φαινόταν απ' έξω) και το δεξί του χέρι να παίζει με τέχνη ένα κομπολόι. Αριστερό χέρι στο τιμόνι, και δεξί πόδι στα πεντάλ. Είναι σα να βρίσκεται στο βασίλειό του, τελείως αποκομμένος από το χώρο των πληβείων, όπου επικρατεί το αδιαχώρητο. Κάθε τόσο, το λεωφορείο σταματάει, το κομπολόι μαζεύεται στο δεξί του χέρι και δυο δάχτυλα τεντώνονται φτάνοντας οριακά τα κουμπιά για τις πόρτες 1-2 και ύστερα για τις 3-4. Αναμονή στις στάσεις χωρίς καμιά βιασύνη - όποιος καταφέρει να μπει, ας μπει. Κοίταγμα στον καθρέφτη για να βεβαιωθεί ότι σταμάτησε η κινητικότητα, διαδοχικό πάτημα των ίδιων κουμπιών 1-2 και 3-4 και άφημα το φρένου. Ο δεινόσαυρος έρπει αργά μπροστά, ενώ τη στιγμή που πατάει το γκάζι το κομπολόι έχει αρχίσει να χορεύει και πάλι.

Καθώς ανεβαίνουμε την Λεωφόρο Παπάγου (έτσι λέγεται αν δεν κάνω λάθος ο δρόμος του Ζωγράφου με τη νησίδα στη μέση και τα Goody's), βλέπω ένα Ikarus να περιμένει στο φανάρι για να βγει από έναν λοξό κατηφορικό δρόμο στο αντίθετο ρεύμα (προς Αθήνα). Το λεωφορείο δείχνει να έχει μεγάλη κλίση προς τ' αριστερά, μεγαλύτερη από αυτή που δικαιολογεί η κλίση του δρόμου. Καθώς το δικό μας προχωράει λίγο προς τα πάνω, αποκαλύπτεται ότι το Ikarus έχει σκασμένο (πίτα) το εμπρός αριστερό του λάστιχο. Αμέσως σκέφτομαι: Αν είναι τόσο κοντά στο έδαφος μπροστά αριστερά ο προφυλακτήρας του, πως θα βγει από την κατηφόρα στην ευθεία χωρίς να βρει; Πριν το σκεφτώ, κι ενώ το 222 κινδυνεύει να απομακρυνθεί από το συμβάν, το Ikarus ξεκινάει αργά και προσεκτικά, πλησιάζει την κάθοδο της Λ. Παπάγου, και μ' ένα τρίξιμο σφηνώνει στο δρόμο! Πραγματικά ήθελα να κατέβω να μείνω εκεί να δω τι θ' απογίνει, αλλά δεν το έκανα. (Περνώντας από το σημείο το απόγευμα, το λεωφορείο είχε φύγει αλλά είχε αφήσει μια πολύ μεγάλη "γρατζουνιά" στην άσφαλτο).
Το B10M συνεχίζει την πορεία του προς τα πάνω. Πλέον ο οδηγός έχει αλλάξει στάση, κι έχει κάνει το εξής απίστευτο: Το αριστερό χέρι παραμένει στο βολάν, όπως και το δεξί στο κομπολόι. Όμως όλος του ο κορμός έχει γυρίσει τελείως προς τα δεξιά (σχεδόν προς το πλάι). Το δεξί του πόδι αναπαύεται κάπου (δεν θυμάμαι που) και πατάει τα πεντάλ με το αριστερό! Ήταν πολύ περίεργο να βλέπεις τον οδηγό σε μια τέτοια στάση και το λεωφορείο να συμπεριφέρεται κανονικά, να μην υπάρχει καμία παρενέργεια στο αποτέλεσμα της οδήγησης. Σ' ένα σημείο, ψηλά στην ανηφόρα αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε γιατί ερχόταν άλλο αυτοκίνητο από απέναντι και δε χωρούσαμε (τότε ήταν διπλής κατεύθυνσης ο δρόμος). Εκεί λεω "ε, αποκλείεται να ξαναξεκινήσει". Κι όμως: Ο Γκίμπσον έφερε το μοχλουδάκι στο "1" και, παρότι στην αρχή δυσκολεύτηκε πολύ να κινηθεί τελικά κατάφερε κι έφτασε στην κορυφή. Διασκέδαση τέλος!

[mercedes1988]

Θυμάμαι Δεινόσαυρο στο Α5 απ' το 1995 έως το 1999.

[nikos1991]

Αν και ζωγραφιώτης δεν θυμάμαι να είχαμε δεινόσαυρο στο 222. Είχαν έρθει κάποιοι δοκιμαστικοί, αλλά απογοήτευαν στην Κουσίδου, γιατί απλά δεν χωρούσαν. Ίκαρους είχαμε μέχρι το 94 περίπου, μπορεί και 95 και μετά τα Ν1 που έχουν μείνει και στο 235. Αρθρωτό ξανάσκασε μύτη γύρω στο 2000, για λίγα δρομολόγια δεινοσαυράκι και αμέσως μετά τα GN που έχουμε μέχρι σήμερα. (αφού πια έγινε μονόδρομος η Κουσίδη και το λεωφορείο κατεβαίνει την Ηρ. Πολυτεχνειού) Πολύ πιθανόν επι ΣΕΠ να δρομολογούνταν Δεινόσαυροι και να μην τους θυμάμαι λόγω ηλικίας.. Πάντως τα δεινοσαυρακιά ήταν τα αγαπημένα μου λεωφορεία, μέχρι την εμφάνιση των GN

[mercedes1988]

Έκανα άπειρες διαδρομές με Δεινόσαυρους.Φοβερά λεωφορεία για τις δεκαετίες 80-90.Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός έκανα τη διαδρομή από Συγγρού έως Αμπελόκηπους,θυμάμαι την εντύπωση που μου έκαναν,λεωφορεία τεράστια.Οι γραμμές που τα χρησιμοποιούσα ήταν 450 και 550,ήταν την εποχή των ΣΕΠ.Αυτές οι γραμμές είχαν τεράστια επιβατική κίνηση από τότε γιατί εξυπηρετούσαν Σύγγρού,Βασ.Κων/νου,Βασ.Σοφίας και Κηφισίας.

[harlek]

Ωραία λεωφορεία και ωραίες εποχές! Μια φορά επί ΣΕΠ (1993 αν θυμάμαι καλά), γύρω στις 7:30 το πρωί κατεβαίνω με δεινόσαυρο τη Μεσογείων, στο ύψος των Αμπελοκήπων. Το λεωφορείο γεμάτο, τρελή κίνηση στο δρομο και συνεχή ξεκίνα-σταμάτα. Ο οδηγός φαίνεται από τον καθρέφτη σα "κλώνος" του Σον Κόνερυ (μετά που τον είδα όρθιο δεν έμοιαζε και τόσο...). Ανοιχτό ραδιοφωνάκι αρκετά δυνατά για ν' ακούει κι ο κοσμάκης (μια ευγενική προσφορά της 3ης Σ.ΕΠ.) και ο Σον να μη βάζει γλώσσα μέσα, άλλοτε να καλημερίζει κι άλλοτε να σχολιάζει τις ειδήσεις του ραδιοφώνου. Αλλά κι ο κόσμος να ανταποκρίνεται, έχοντας δημιουργήσει ένα πηγαδάκι γύρω του που συζητά όλα τα καυτά θέματα της εποχής, όπως το μποϊκοτάζ του Τράγκα στα ολλανδικά γάλατα, την "υπέρβαση" της Πόλας κ.α.
Κάποια στιγμή και ενώ το λεωφορείο κυλάει με καμιά 10χ.α.ω. προς τα εμπρός, νιώθουμε ένα τράνταγμα και δυνατό φρενάρισμα! Όλοι βουβαίνονται εκτός από το ραδιόφωνο. Μπροστά μας, ένας σκαραβαίος το πίσω μέρος του οποίου έχουμε πολτοποιήσει! Έξαλλος (και έντρομος) μεσήλιξ πετάγεται από το αμάξι φωνάζοντας και βρίζοντας. Τότε ανοίγει τη μπροστινή πόρτα ο Σον, κατεβαίνει στο κάτω σκαλοπάτι και αντεπιτίθεται με το εξής αποστομωτικό επιχείρημα: "Τι φωνάζεις; Άνθρωπος είμαι! Έκανα ένα λάθος! Θα με σκοτώσεις;". Κι αμέσως το πρώην πηγαδάκι τάσσεται στο πλευρό του και αρχίζουν όλοι να βρίζουν τον "άκαρδο" οδηγό του VW που δεν καταλαβαίνει τι τραβάει ο οδηγός όλη μέρα στους δρόμους! Τελικά, οι δυο οδηγοί ηρέμησαν, αντάλλαξαν στοιχεία και συνεχίσαμε...

Άλλο ατύχημα που θυμάμαι πάλι με Β10Μ είναι πάλι στην κάθοδο της μεσογείων, λίγο μετά τη γέφυρα της κατεχάκη. Εδώ όμως δεν υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον σκηνικό. Το λεωφορείο μισογεμάτο κατεβαίνει με αρκετή ταχύτητα (40-50χαω). Περνάμε ξυστά δίπλα από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο (το μισό ήταν πάνω στο πεζοδρόμιο) και ξαφνικά ακούγεται ένας θόρυβος από παλιοσίδερα (κανένας κραδασμός ή κίνηση του λεωφορείου όμως). Ο οδηγός σταματάει λίγο πιο κάτω και βλέπουμε την πόρτα του αυτοκινήτου να έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε "άμορφη μάζα σιδερικών" (που λένε και στις ειδήσεις) που μετά βίας κρέμεται από κάποιο μεντεσέ και δεν πέφτει στο δρόμο. Ο αφηρημένος οδηγός την άνοιξε προφανώς ενώ περνούσαμε δίπλα του...

[mercedes1988]

Η γραμμή 420 Πειραιάς-Αγ.Παρασκευή είχε μόνο Δεινόσαυρους?Φαντάζομαι οτι όλη η διαδρομή έπαιρνε γύρω στις 2 ώρες λόγω Χαλανδρίου,Ν.Φιλαδέλφειας και Κηφισού σε άθλια κατάσταση.Μιλάμε για τεράστια διαδρομή.