Κατρακύλα χωρίς τέλος...
Κάνοντας σύγκριση με την Συγκοινωνία Αμαρουσίου των πρώτων χρόνων με την σημερινή, τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι από απογοήτευση και θλίψη μέχρι οργή...
Όταν ξεκίνησε, ξεχώρισε αμέσως. Το επίπεδο υπηρεσιών που παρείχε ήταν εφάμιλλο αστικών συγκοινωνιών ανεπτυγμένων Ευρωπαϊκών πόλεων. Οι στάσεις όπου ήταν αναρτημένα τα ωράρια - σημειωτέων ακριβώς της ώρας διέλευσης από την συγκεκριμένη στάση και όχι απλά της αναχώρησης από την αφετηρία - αλλά και οι χάρτες του δικτύου σε όσες στάσεις είχαν στέγαστρα, το κόκκινο χρώμα με το λίγο μπλε σε λεωφορεία και στάσεις που οπτικά ξεχώριζαν αμέσως, η καθαριότητα και η σωστή συντήρηση των λεωφορείων, όλα διέφεραν πολύ από τις υποτυπώδεις δημοτικές συγκοινωνίες άλλων Δήμων αλλά και από την ίδια την ΕΘΕΛ ακόμα. Το δίκτυο μέσα σε 5 χρόνια κάλυψε όλο το Μαρούσι, δίνοντας ακόμα και σε απομακρυσμένες γειτονιές εύκολη πρόσβαση στο κέντρο και στον ΗΣΑΠ, αλλά και στις λεωφορειακές γραμμές της ΕΘΕΛ. Ακόμα ένα σημαντικό στοιχείο ήταν ότι η λειτουργία ήταν όλη την ημέρα από νωρίς το πρωϊ ως αργά το βράδυ, 7 μέρες την εβδομάδα. Οι οδηγοί υποχρεούνταν να δίνουν αναφορά για τους λόγους τυχόν καθυστερήσεων αλλά και για ό,τι τεχνικό πρόβλημα αντιμετώπιζαν τα λεωφορεία, ενώ σε τακτικά χρονικά διαστήματα γινόταν επαναξιολόγηση των προγραμμάτων δρομολογίων ώστε να προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες κυκλοφοριακές συνθήκες.
Την τελευταία πενταετία η επιδείνωση του επιπέδου των παρεχόμενων υπηρεσιών ήταν ραγδαία.
- Τα λεωφορεία έχουν αφεθεί στην μοίρα τους. Είναι βρώμικα, παρουσιάζουν συχνά βλάβες, έχουν έντονους τριγμούς, τα καθίσματα είναι φθαρμένα κ.τ.λ.. Γενικά φαίνεται ότι δεν συντηρούνται καθόλου όπως θα έπρεπε. Τα 10 πρώτα (1997-8) πλέον είναι εντελώς σαραβαλιασμένα, όχι πως τα πιο καινούρια είναι σε καλή κατάσταση, αλλά απλώς "υποφερτή".
- Οι κόκκινες στάσεις σε πολλές περιπτώσεις έχουν αντικατασταθεί είτε από απλά στέγαστρα ίδια με του ΟΑΣΑ που για κάποιον που δεν ξέρει, δεν υποδηλώνουν ότι πρόκειται για στάσεις της Συγκοινωνίας Αμαρουσίου. Σε άλλες περιπτώσεις έχει μπει μια απλή πινακίδα Π-28 (καρικατούρα λεωφορείου σε μπλε υπόβαθρο) που πάλι δεν προσφέρει καμία πληροφόρηση. Όσο για τους χάρτες; Σε ελάχιστες στάσεις υπάρχουν πλέον. Ωράρια δρομολογίων; Στις περισσότερες επικολλούνται με σελοτέηπ, ειδικά σε στάσεις που συμπίπτουν με του ΟΑΣΑ και στις Π-28, όπου δεν υπάρχει προθήκη για να μπουν μέσα.
- Τα ωράρια έχουν μείνει τα ίδια από το 2006, παρότι οι κυκλοφοριακές συνθήκες έχουν αλλάξει πολύ, με αποτέλεσμα να μην τηρούνται και να υπάρχουν συχνά καθυστερήσεις.
- Επίσης οι οδηγοί δεν τηρούν τα λεγόμενα "σημεία εναρμονισμού", δηλ. τις στάσεις όπου προβλέπεται απορρόφηση τυχόν καθυστερήσεων και αν φτάσουν νωρίτερα πρέπει υποχρεωτικά να περιμένουν την καθορισμένη ώρα αναχώρησης. Έτσι πολλές φορές το λεωφορείο περνάει νωρίτερα και ο κόσμος περιμένει άδικα το επόμενο.
- Τα πέντε 12μετρα λεωφορεία ("Βεργίνες") που ενοικιάστηκαν από την ΕΘΕΛ υποαπασχολούνται, με αποτέλεσμα το μίσθωμα που πληρώνεται να πηγαίνει ουσιαστικά χαμένο. Σε τακτικά δρομολόγια απασχολούνται το πολύ δύο (μία στο 070 και ενίοτε μία στο 040) με μια τρίτη να κάνει το πρωϊνό δρομολόγιο προς Πανεπιστημιούπολη. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λεωφορεία φυσικού αερίου, επίσης 12μετρα. Το ένα κάνει 3 σχολικά δρομολόγια την ημέρα (Εργατικές Κατοικίες-5ο Δημοτικό), το άλλο σαπίζει στο αμαξοστάσιο.
- Μετέχουν πλέον σε απεργίες, κάτι που ήταν ανήκουστο τα πρώτα χρόνια. Πάντα πλέον απεργούν στις απεργίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΟΤΑ, ενώ χθες προκλητικά, παράλογα και αδικαιολόγητα μετείχαν στην απεργία του... ΟΑΣΑ με τον οποίο ουδεμία έννομη σχέση έχουν (πέρα από την σύμβαση μίσθωσης λεωφορείων από την ΕΘΕΛ για τις "Βεργίνες").
|