IKARUS 260.22

[harlek]

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ikarus ήταν ο θόρυβος που έκανε όταν ο οδηγός πατούσε φρένο. Παρακολουθούσα το πόδι το οδηγού να πατάει το μεσαίο πεντάλ και θυμάμαι ότι υπήρχε εμφανέστατη υστέρηση μεταξύ της στιγμής που το πατούσε και της στιγμής που το λεωφορείο άρχιζε να φρεναρει. Κατά τη διάρκεια του φρεναρίσματος, το πεντάλ του γκαζιού κατέβαινε κι αυτό (!) κι ακουγόταν το χαρακτηριστικό μουγκρητό. Κάποτε είχα διαβάσει ότι έτσι έκανε το retarder, ένας μηχανισμός που άνοιγε την κατάλληλη στιγμή κάτι βαλβίδες στους κυλίνδρους του μοτέρ όσο ο οδηγός πατούσε φρένο, ώστε η μεγάλη συμπίεση να συνεισφέρει στο φρενάρισμα να μειώσει την καταπόνηση των φρένων. Ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Βλάβες σε Ίκαρους θυμάμαι τρεις φορές. Τη μία, ξαφνικά άρχισαν να βγαίνουν καπνοί από το κεντρικό καπάκι του δαπέδου και βγήκαμε έξω άρον άρον. Τη δεύτερη, εκεί που ο οδηγός έστριβε το τιμόνι για να μπει σε μια στροφή αυτό τα στύλωσε και δεν ήθελε να στρίψει άλλο! (βασικά δεν ήθελε να στρίψει γενικώς). Ο οδηγός μπαινόβγαινε στο όχημα επαναλαμβάνοντας κάθε λίγο "μα τι έγινε... να σπάσαν οι ιμάντες;..."...
Η τρίτη δεν ήταν ακριβως βλάβη. Είμαστε αραγμένοι στην αφετηρία (Ακαδημίας, "419"), μπαίνει ο οδηγός πατάει μίζα αλλά αυτή δεν μπορεί να γυρίσει το μοτέρ ούτε μισή στροφή (προφανώς πεσμένη μπαταρία). Ακόμα δεν ξεκινήσαμε, μείναμε, σκέφτηκα. Ο οδηγός ατάραχος βγαίνει έξω και πάει στον οδηγο του πίσω λεωφορείου, ο οποιος έχει κολλήσει πίσω μας. Ο πίσω κάνει λίγο όπισθεν και μας αφήνει χώρο 4-5 μέτρα. Μπαίνει ο οδηγός μας μέσα, λύνει χειρόφρενο, βάζει όπισθεν, και πατάει συμπλέκτη, ώστε το λεωφορείο να κυλήσει προς τα πίσω. Κυλάμε 2-3 μέτρα με μικρή ταχύτητα, αφήνει συμπλέκτη και μ' ένα μικρό τρανταγματάκι ο κινητήρας ζωηρεύει και ξεκινάμε κανονικά!