[Το Βήμα] ΤΡΑΙΝΟΣΕ: Στο ΣτΕ οι σιδηροδρομικοί

[Konstantinos]

Στην αίτηση ακύρωσης εξηγούν γιατί δεν είναι επωφελής η ιδιωτικοποίηση

Χεκίμογλου Αχιλλέας

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προσέφυγαν οι σιδηροδρομικοί, ζητώντας την ακύρωση της μεταβίβασης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ), οι Πανελλήνιες Ενώσεις Προσωπικού Έλξης και Προσωπικού ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ο Σύλλογος Εργαζομένων του Προστιακού υποστηρίζουν στην προσφυγή τους ότι «η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία σήμερα είναι οριακά κερδοφόρα και δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, θα έχει αρνητική συμβολή στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση και την προοπτική οικονομικής ανάπτυξης διότι:

α) Το ποσό της πώλησης θα πάει κατευθείαν στο ειδικό ταμείο της Τράπεζας της Ελλάδος για τους δανειστές.

β) Δεν θα αυξηθεί η απασχόληση αλλά η ανεργία.

γ) Θα οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση και κλείσιμο εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην συντήρηση και επισκευή τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού.

δ) Θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο».

«Αποτελεί για εμάς αυτοτελή σκοπό η υπεράσπιση της δημόσιας υπηρεσίας των συγκοινωνιών και του σιδηροδρόμου, ειδικότερα» σημειώνεται. «Εν όψει της πλήρους ιδιωτικοποίησης και της μεταβολής της νομικής φύσης της εταιρείας ΤΡΑΙΝΟΣΕ βλάπτονται άμεσα από την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη τα εργασιακά συμφέροντα των μελών μας» αναφέρεται στο κείμενο.

Στην προσφυγή τους, οι σιδηροδρομικοί επικαλούνται -μεταξύ άλλων - παραβίαση άρθρων του Συντάγματος και υποστηρίζουν ότι «τα "Μνημόνια" δεν περιέχουν κανόνες δικαίου, αλλά απλές προγραμματικές διακηρύξεις και από τη φύση τους δεν μπορούν να αποτελέσουν την βάση κανονιστικής δέσμευσης, παρά την παραπομπή σε αυτά του νόμου», ενώ τονίζουν ότι «το ίδιο ισχύει και για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015». «Η απλή παραπομπή σε προγραμματικά κείμενα δεν αρκεί για να μεταβληθούν αυτά από προγράμματα σε κανόνες δικαίου» αναφέρεται.

«Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, καθιστά επισφαλείς όχι μόνο τις εργασιακές μας σχέσεις αλλά είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει και σε άλλα σημαντικότερα και ιδιαίτερα αρνητικά κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα», αναφέρουν οι σιδηροδρομικοί.

Όπως προβλέπουν, αυτά θα είναι:

- Ο περιορισμός «του συνολικού σιδηροδρομικού έργου και συγκεκριμένα στον περιορισμό γραμμών και δρομολογίων των επιβατικών μεταφορών, που δεν είναι ιδιαίτερα κερδοφόρες και σε όλα τα δημόσια σιδηροδρομικά δίκτυα της Ευρώπης υποστηρίζονται και συντηρούνται από την αυξημένη κερδοφορία των εμπορικών σιδηροδρομικών μεταφορών».

- «Η πολύ μεγάλη αύξηση των εισιτηρίων των επιβατών, όπως έχει συμβεί σε όλες τις περιπτώσεις ιδιωτικοποίησης δημόσιων Σιδηροδρομικών Εταιρειών (π.χ. Ηνωμένο Βασίλειο), γεγονός που θα πλήξει τις ιδιαίτερα ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις το σιδηρόδρομο, όπως είναι οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές και γενικότερα οι νέοι».

- «Η χαλάρωση των μέτρων ασφαλείας για λόγους περιορισμού του κόστους συντήρησης και επισκευών, όπως συνέβη με τους βρετανικούς σιδηροδρόμους, που μετά την ιδιωτικοποίησή τους εμφάνισαν εκρηκτική αύξηση των σιδηροδρομικών ατυχημάτων».

- Οι αρνητικές συνέπειες για το προσωπικό αλλά και για την επιχειρηματική προοπτική της «Ελληνικής Εταιρείας Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού (ΕΕΣΣΤΥ) ΑΕ», «που συστάθηκε πρόσφατα με διαχωρισμό της επισκευαστικής βάσης του ΟΣΕ, αφού ο νέος ιδιοκτήτης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που δεν θα είναι απλά κάποιος ιδιώτης αλλά μια αλλοδαπή κρατική σιδηροδρομική εταιρεία, θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί το δικό του επισκευαστικό μηχανισμό ή ακόμη πιο οικονομικά να κάνει τη συντήρηση εκτός Ελλάδας, στην πΓΔΜ ή στη Βουλγαρία».

«Αυτό θα στερήσει το αντικείμενο εργασίας όχι μόνο της ΕΕΣΣΤΥ αλλά και εκατοντάδων μικρών επιχειρήσεων που εμπλέκονται στη συντήρηση του τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού, θα στείλει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους και θα απαξιώσει την τεχνογνωσία συντήρησης και επισκευής που ανάπτυξε από δεκαετίες ο ΟΣΕ, τεχνογνωσία ιδιαίτερα μεγάλης αξίας αν ληφθεί υπόψη ότι ο χρόνος απόσβεσης των σιδηροδρομικών μηχανών έλξης κυμαίνεται από 30 έως 40 χρόνια» καταλήγουν.